Deze week sprak Paus Franciscus in een catechese over het contemplatieve gebed.
“De contemplatieve aard van het menselijke wezen – dat is nog niet het beschouwende gebed – is enigszins het ‘zout’ van het leven: het geeft pit, het geeft smaak aan onze dagen. Men kan beschouwen door ’s morgens naar de opkomende zon te kijken, of naar de bomen die zich in de lente opnieuw groen tooien. Men kan contempleren door naar muziek te luisteren of naar de zang van de vogels, door een boek te lezen, bij een kunstwerk of bij dat kunstwerk dat het menselijk gelaat is.
Carlo Maria Martini koos, als aartsbisschop van Milaan, voor zijn eerste pastorale brief de titel: De contemplatieve dimensie van het leven. Inderdaad, wie in een grote stad woont waar alles – kunnen we zeggen – kunstmatig en functioneel is, loopt het gevaar het vermogen tot beschouwing te verliezen. Beschouwen is op de eerste plaats niet een wijze van doen, maar een wijze van zijn: contemplatief zijn.”
Lees hier verder: ‘In Jezus bestaat geen tegenspraak tussen contemplatie en actie‘.
