rie en een half jaar woon ik nu in Stadsklooster Arnhem, een plek waar we samen bidden en leven, waar monastieke praktijken langzamerhand steeds meer een onderdeel van mijn leven zijn gaan worden. Het begon met het verlangen naar getijdengebeden, naar gemeenschap en er zijn voor de omgeving. Na verloop van tijd kwamen daar woorden als stabilitas, stilte en solitude bij. Dat ging vanzelf, als spiegel, als worsteling, als noodzaak.
DOOR JOS DOUMA | Diepte. Ruimte. Stilte. Zijn dat de eerste woorden die bij je opkomen als je denkt aan de kerk, aan het kerkelijk leven en aan kerkdiensten? Bij mij niet. Ik denk eerder aan: drukte, overvolheid, veel woorden,… Verder lezen →
De groeiende belangstelling voor en oriëntatie op ‘het monastieke’ in protestantse kringen is opmerkelijk. De boeken van hedendaagse ‘monniken’ als Henri Nouwen, Anselm Grün en Wil Derkse vinden gretig aftrek onder protestantse gelovigen. Ook zijn er allerlei spirituele praktijken uit… Verder lezen →
In het Reformatorisch Dagblad schreef Klaas van der Zwaag een artikel over monastieke oases en het contemplatieve leven. Kloosterlingen zijn al lang geen wereldvreemde mensen meer. Maar tegendraadse types zijn het vaak toch wel, zegt monnik Thomas Quartier, hoogleraar monastieke… Verder lezen →
© 2024 CONTEMPLATIO — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑